U Tvrđavi Golubački grad otvorena je 26. samostalna izložba Violete Marković, pod nazivom „Čarobni svet kaligrafije“. Umetnica je izložila 43 rada iz oblasti kaligrafije, kojom se bavi dugi niz godina.
Izložbu je otvorila Iskra Maksimović, direktorka Tvrđave Golubački grad, koja je tom prilikom između ostalog istakla da im je izložbena sezona ove godine bogatija nego inače te da laniraju da u narednom periodu otvore prostor za žensko slikarstvo, za izložbe čiji su autori žene.
„ Gledajući ovo što Violeta radi pomislila sam da bi možda jednog dana mogli da izložimo njene radove u Palati Golubačkog grada. Čini mi se da Palata pruža neki prirodni ambijent za kaligrafiju. Tako da je meni izuzetno drago da su Violetine slike sada ovde“, rekla je Maksimović.
Ljiljana Jović, istoričarka umetnosti, u tekstu za katalog napisala je o Violetinom radu:„Čarobni svet kaligrafije od davnina privlači pažnju pažljivih posmatrača svojom mistikom, lepotom poteza i prefinjenošću.
„Umetnici koji se bave ovom drevnom tehnikom pisanja i ukrašavanja rukopisa, po prirodi stvari su ličnosti naglašenog senzibiliteta. Takva je, sasvim sigurno, i Violeta Marković, umetnica koja se predstavlja svojim slikama u maniru kaligrafije. Vizuelizovati misli i osećanja u nekoliko poteza perom ili olovkom bila je i ostala impresija iz koje Violeta crpi svoje najveće nadahnuće. Kaligrafija, kao umetnost pisanja, privukla ju je svojim strogim geometrizovanim normama, vizuelnom lepotom i različitim načinima izvođenja kompozicije koje na njenim slikama deluju veoma moderno i arhitektonski. Ona tako i organizuje prostor na svojim delima, sigurno, čvrsto, geometrijski precizno. Simetrija i harmonija dominiraju kao opšti utisak kojim zrače raskošne kaligrafije ove umetnice. Oko središnjeg polja, sa virtuozno i znalački ispisanim tekstom, nižu se u paralelnim poljima, bordure nadahnute srpskim srednjovekovnim rukopisima, keramoplastičkim ukrasom sa crkava moravskog stila, otonskom minijaturom, povezima starih knjiga, baroknim raskošnim elementima a negde se mogu uočiti i sasvim apstraktni likovni znaci i motivi. Sve to nam daje sliku o razvoju i nadgradnji stila ove talentovane umetnice koja se ne libi da posegne za eksperimentom, da se udalji od strogih kanona kaligrafske i slikarske tehnike i time stvori osoben opus kojim dokazuje da kvalietnim spojem tradicionalnog i modernog u stvari i nastaju najlepša ostvarenja.
Kako kroz oblike tako i kroz kolorit možemo pratiti razvojne faze ove slikarke. Svetle, jarke boje, među kojima dominiraju crvena, plava i zlatna, širok potez i krupni elemnti tipični su za radove iz ranijeg perioda. Oni su puni razigranih motiva, veselih floralnih prepleta koji kao da su izvučeni iz nekog bajkovitog i izmaštanog pejzaža. Kako je usavršavala svoju crtačku tehniku, linija na Violetinim slikama postaje sve tanja i preciznija, jedan motiv se usložnjava i multiplikuje a boje dobijaju tamniji, zasićeniji ton. Ovi radovi neodoljivo podsećaju na plišane knjižne poveze i odišu mirom i spokojstvom. Želju za promenom i nečim novim vidimo i kroz eksperimentisanje sa formatom, pa se tako u njenom opusu mogu naći dela od sasvim malih dimenzija koja podsećaju na otrgnute stranice iz nekog rukopisa sa minijaturama, do slika koje su prilično velikih dimenzija.
Citate koje ispisuje, uvek pažljivo bira jer su oni centralni motiv u kompoziciji divnog tkanja boja i oblika. Tekst koji iščitavamo na ovim slikama izgleda kao da je osvetljen nekom čudesnom svetlošću čime svaka reč dobija na intenzitetu i urezuje se duboko u pamćenje. Oko posmatrača prvo luta po beskrajnom lavirintu Violetinih vijugavih linija na obodu slike da bi se tek onda zadržalo na tekstu u središtu koji kao da se nalazi na trodimenzionalnoj pozadini, blago ispupčenoj u odnosu na ornament. Tada uočavamo blage i elegantne poteze mastilom kojim slikarka ispisuje reči magijske snage i energije.
Spajajući strast prema lepom pisanju, istraživački duh sa senzibilnom prirodom i dubokim osećajem za lepo, Violeta Marković stvara produhovljena dela prefinjene estetike i velike snage sa jakim ličnim pečatom.“
Violeta Marković rođena je 1974. godine u Požarevcu. Bavi se slikarstvom i kaligrafijom. Živi i radi u Požarevcu. Višu školu likovnih i primenjenih umetnosti završila je 1995. godine u Beogradu. Od 2003.godine zaposlena je u Fondaciji Milenin dom – Galeriji Milene Pavlović Barili. Članje Udruženja likovnih stvaralaca “Milena Pavlović Barili” Požarevac, od 1995.godine, čija je i predsednica od januara 2023. godine. Učesnik je nekoliko likovnih kolonija i mnogobrojnih humanitarnih akcija. Do sada je samostalno izlagala 25 puta iučestvovala na preko 100 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Njeni radovi senalaze u brojnim muzejima, ustanovama i privatnim zbirkama.
